Yoktur, artık şarkılar söylenen yıllar./Biter, bitmez sanılan upuzun yollar./ Deryâda şen şakrak yol alan gemi / Yanaşır, meçhul limâna denizler biter. Çok değişik olsa da gidenlerin yaşları/ Çığlıklar aksettirir, sessiz mezar taşları./ Kıpkızıl rengiyle gül, saflığıyla/ Gülüşür kabrin üstünde kederler biter. Nice sevdiğini muhabbetle saran kollar/ Şimdi artık kapkara toprağı kucaklar. Seremez kimse postu yola, fâni dünyâda. /Bir bir söner yıldızlar, sevdâlar biter. Devr-i Âdem'den beri gelen kalabalık/Toplanır bir mekânda, adı mezarlık,/ Âlem-i bekâya doğru kanat açar ruh/ Varılır uzak iklimlere, yolculuk biter CÂHİD ÖZPINAR