Takvâ, her devirde ön  planda tutulan en büyük bir esastır. Tahribâtın, sefahete düşkünlüğün arttığı ve câzibedar hevesâtın yaygınlaştığı günümüzde ise daha çok önem  kazanmaktadır. Bu bağlamda  bu hakikata yer veren Büyük Üstad Bediüzzaman,” Bu zamanda tahribât ve menfi cerayan dehşetlendiği için, takvâ bu tahribâta karşı en büyük esastır. Farzları yapan, kebireleri terk eden kurtulur. ( Kastamon Lâ  hikası s.106) Kalb takvâ ile günâhlardan temizlenir. Kur'ân-i Hakim takvâyı üç mertebede zikreder. Birincisi şirki,ikincisi, isyan ve günâhları,üçüncüsü de mâsivâullahı, yani Allah'ın dışındaki herşeyi terk, yani kalbde onlara yer vermemektir.(İşârâtü'l-İ'caz,s.45)  Bunlara ayrıca Allah'ın azabından sakınma, gazabından korunmayı  da-İ eklemek gerekir. Hayat  şartları çok  ağır  olduğundan, bu bağlamda  takvânın ehemmiyeti daha da artmaktadır. Az bir sâlih amel böyle bir anda, bu helâket ve  felâket çağında,çok  büyük  bir önem taşımaktadır. Üstelik takvâ içinde bir nevi sâlih amel de bulunmaktadır. Çünkü, haramların terk edilmesi vâciptir. Bir vâcibi işlemenin ise, birçok  sünneti işlemek kadar sevabı vardır. İşte binlerce günâhın hücum ettiği böyle bir zamanda; büyük bir  günâhtan kaçınmak, az bir amelle yüzlerce günâhı terk etmekle yüzlerce vâcip işlenmis olur. Takvâ dairesi içerisinde  canla başla hizmet etmk hakiki inanan mü'minlerin en ideal hedefleri olmalıdır. Bu bağlamda  takvânın  en önemli  bir parçası da tevâzudur. Çünkü, tevâzu, takvâ ile olursa derinlik  kazanır. “En müttaki en mütevâzidir.”(Hutbe-iŞâmiye,s.105) Her zaman ihlâs ve sadâkat  ile takvayı esas alarak  mânevi  hizmetlere bütün  gücümüzle  sarılmalıyız.