YOLCULUK BİTER

Bir güz mevsimi olur söz ve saz biter. Beklenen gün gelir niyâz ile naz biter. Fark etmez, gece ve gün mekân ,zaman Şakımaz olur bülbüller, dillerde avaz biter. Bir ömür boyu aşılır, upuzun yollar. Taşır ağır bir yükü yorulur kollar Hayal ve resimlerde kalır hâtıralar Toprakta gezinen gölge silinip gider. Yıllardır dolan tas boş döner, çeşmeden Farksız olur, hayat binbir işkenceden Ya karanlık bir kuyu ya nurlu bir sarayda Beklenir mahşere dek, korkular biter. Kafada bir çığ gibi büyüyen düşünceler, Kalmaz artık içinden çıkılmaz bilmeceler. Issız bir beldeye devam eder, yolculuk. Arzular, elemler ve sevinçler biter. CÂHİD ÖZPINAR