Zaman hızla akıp  gidiyor. Zaman, yağın ateşte eridiği gibi eriyip gidiyor. Ömrümüzüm dakikaları bir bir geçip gidiyor. Bu bağlamda  insan, zaman dilimlerini iyi ve verimli değerlendirir ise, o insana bir heyecan katıyor. Çünkü  her  bir yeni zaman diliminde; o kişi  farklı ve güzel hareket alanları kazanıyor. Geçmişteki hatalarına dönmüyor. Gelecek günlere daha hatasız bir iş planı  yaparak şu güzelim  hayata yeniden kendini adapte  ediyor. Hayatın bir oyun ve eğlence yeri olmadığını anlıyor. Çünkü  hayat çalışmak  demektir. Şu hayat bir gayret, hareket ve iş demektir. Büyük Üstadın ifâdesiyle, hayat bir faaliyet  ve harekettir. Şevk ise  matiyyesidir.” Münâzarat,s.218" Bu bağlamda hakiki bir insan hayatı sırf bir eğlence olarak algılamaz. Eğer hayatın olumsuz eğlence ve zevklerine dalarsa, hiçbir  zaman hayat diliminden alacağı yeni coşku ve heyacan yoktur. Çünkü  ömür  fânidir, şükürsüzdür ve bu geçici  ömür  bitecektir. Elbette bu hayatın bir hesabı var. Böyle şükürsüz geçirilen hayatın  hesabı var.  İnsan başıboş bir yaratık değildir. Her amelinden muhâsebe görecek ya taltif görecek, ya da tokat yiyecektir. Hayatı bir faâliyet ve hareket olarak algılayan mü’minler ise, ebedi Cennetler de ve saâdet saraylarında mutlu ve huzurlu yaşayacaklar. Gayretli insan şu  geçici hayatını bilim ve iman yolunda geçirir. Boş işlerle ömrünü telef etmez.  CÂHİD ÖZPINAR