YOLCULUK BİTER
Bir güz mevsimi olur söz ve saz biter
Beklenen gün gelir niyâz ile naz biter.
Fark etmez, gece ve gün mekân, zaman
Şakımaz olur bülbüller dillerde avaz biter.
Bir ömür boyu aşılır, upuzun yollar.
Taşır ağır bir yükü yorulur kollar
Hayal ve resimlerde kalır hâtıralar
Toprakta gezinen gölge silinip gider.
Yıllardır dolan tas boş döner, çeşmeden.
Farksız olur, hayat binbir işkenceden.
Ya karanlık bir kuyu ya nurlu bir sarayda
Beklenir mahşere dek, korkular biter.
Kafada bir çığ gibi büyüyen düşünceler,
Kalmaz artık içinden çıkılmaz bilmeceler.
Issız bir beldeye devam eder yolculuk.
Arzular, elemler ve sevinçler biter. CÂHİD ÖZPINAR
